کد مطلب:315053 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:298
شجاعت حضرت علی
شجاعت امیرمؤمنان علی علیه السلام روشن تر از خورشید است. او كسی است كه در غزوه بدر، سی و شش نفر از دلاوران مشركین را كشت، [1] و حضرت پیامبر
[ صفحه 38]
اكرم صلی الله علیه و آله از دست او، مشتی از ریگ های صحرا را گرفت و به صورت مشركین پرتاب نمود، و فرمود:
شاهت الوجوه!
مسخ و فاسد شود صورتها.
پس این آیه نازل شد:
(و ما رمیت اذا رمیت و لكن الله رمی) [2] .
(و ای پیامبر) چون تو تیر افكندی نه تو بلكه خدا افكند.
گرفتن ریگها از دست علی علیه السلام و نفی كردن پروردگار پرتاب آنها را از پیامبر خدا صلی الله علیه و اله و اثبات كردن آن را برای خود، در بیان منزلت علی علیه السلام در نزد پیامبر خدا صلی الله علیه و آله كافی است. [3] .
او كسی است كه در غزوه احد، ندا داده شد: فتوت منحصر به اوست: «لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار» [4] .
او كسی است كه به مبارزاتش در غزوه خندق، تمام ایمان در مقابل كفر بروز نمود، و در برتری مبارزه او همین بس كه از اتمام اعمال امت تا روز قیامت افضل و برتر است، [5] و چون این امت، بهترین امتی است كه آمده است، [6] پس عمل آن حضرت كه افضل از اعمال این امت است، افضل از اعمال جمیع امت ها خواهد بود.
[ صفحه 39]
اوست كه فاتح خیبر است بعد از آن كه اولی و دومی ناكام برگشتند، و حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله حدیث رایت را فرمودند [7] و بدین وسیله تفسیر قول خداوند متعال روشن شد كه فرمود:
(فسوف یأتی الله بقوم یحبهم و یحبونه أذلة علی المؤمنین أعزة علی الكافرین یجاهدون فی سبیل الله و لا یخافون لومة لائم) [8] .
هر آینه پرچم را فردا به مردی خواهد داد كه خدا و پیامبر او را دوست داشته، و خدا و پیامبر خدا او را دوست دارند، به دست او پیروزی حاصل خواهد شد، و از جنگ فرار نمی كند.
و دری را كه بیست نفر می كندند و هفتاد نفر نقلش می دادند، به تنهایی از جا كند و نقلش داد، و عامه و خاصه، مخالف و مؤالف اعتراف كردند، كه این كار با قوه ی جسدانی ممكن نیست. [9] .
فخر رازی، بزرگ عالم عامه در این موضوع می گوید:
سر مطلب این بود كه حضرت علی علیه السلام در آن هنگام نظرش از عالم اجساد و ماده قطع شد و ملائكه، انوار عالم كبریاء را بر او اشراق نمودند، سپس روحش قوت گرفته، و همانند جواهر ارواح ملكی شده، و پرتوهای عالم قدس و عظمت در او ظاهر گشته، و البته در این صورت، قدرتی برای او حاصل شده كه بتواند كاری انجام دهد كه دیگران از آن عاجزند. [10] .
[ صفحه 40]
و اوست كسی كه شب به جای پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله خوابید، و جان خود را به خدا فروخت، خوابیدنی كه نشان دهنده ی علو شأن اوست. پس جبرئیل، امین وحی خدا نزد سر آن حضرت، و میكائیل، امین خزائن ارزاق خدا، نزد پای آن حضرت ایستادند، و جبرئیل ندا داد:
بخ! بخ! من مثلك یا ابن أبی طالب! یباهی الله بك الملائكة. [11] .
آفرین! آفرین! كیست مثل تو ای پسر ابی طالب! خداوند متعال به تو بر ملائكه مباهات و افتخار می كند.
و خداوند متعال در شأن آن معامله این آیه را نازل فرمود:
(و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضاة الله رؤوف بالعباد) [12] .
این شجاعت صغرای حضرت است، اما شجاعت كبری، و غلبه بر نفس و هوا، قلم و بیان از تحریر آن عاجزند.
[ صفحه 38]
اكرم صلی الله علیه و آله از دست او، مشتی از ریگ های صحرا را گرفت و به صورت مشركین پرتاب نمود، و فرمود:
شاهت الوجوه!
مسخ و فاسد شود صورتها.
پس این آیه نازل شد:
(و ما رمیت اذا رمیت و لكن الله رمی) [2] .
(و ای پیامبر) چون تو تیر افكندی نه تو بلكه خدا افكند.
گرفتن ریگها از دست علی علیه السلام و نفی كردن پروردگار پرتاب آنها را از پیامبر خدا صلی الله علیه و اله و اثبات كردن آن را برای خود، در بیان منزلت علی علیه السلام در نزد پیامبر خدا صلی الله علیه و آله كافی است. [3] .
او كسی است كه در غزوه احد، ندا داده شد: فتوت منحصر به اوست: «لا فتی الا علی لا سیف الا ذوالفقار» [4] .
او كسی است كه به مبارزاتش در غزوه خندق، تمام ایمان در مقابل كفر بروز نمود، و در برتری مبارزه او همین بس كه از اتمام اعمال امت تا روز قیامت افضل و برتر است، [5] و چون این امت، بهترین امتی است كه آمده است، [6] پس عمل آن حضرت كه افضل از اعمال این امت است، افضل از اعمال جمیع امت ها خواهد بود.
[ صفحه 39]
اوست كه فاتح خیبر است بعد از آن كه اولی و دومی ناكام برگشتند، و حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله حدیث رایت را فرمودند [7] و بدین وسیله تفسیر قول خداوند متعال روشن شد كه فرمود:
(فسوف یأتی الله بقوم یحبهم و یحبونه أذلة علی المؤمنین أعزة علی الكافرین یجاهدون فی سبیل الله و لا یخافون لومة لائم) [8] .
هر آینه پرچم را فردا به مردی خواهد داد كه خدا و پیامبر او را دوست داشته، و خدا و پیامبر خدا او را دوست دارند، به دست او پیروزی حاصل خواهد شد، و از جنگ فرار نمی كند.
و دری را كه بیست نفر می كندند و هفتاد نفر نقلش می دادند، به تنهایی از جا كند و نقلش داد، و عامه و خاصه، مخالف و مؤالف اعتراف كردند، كه این كار با قوه ی جسدانی ممكن نیست. [9] .
فخر رازی، بزرگ عالم عامه در این موضوع می گوید:
سر مطلب این بود كه حضرت علی علیه السلام در آن هنگام نظرش از عالم اجساد و ماده قطع شد و ملائكه، انوار عالم كبریاء را بر او اشراق نمودند، سپس روحش قوت گرفته، و همانند جواهر ارواح ملكی شده، و پرتوهای عالم قدس و عظمت در او ظاهر گشته، و البته در این صورت، قدرتی برای او حاصل شده كه بتواند كاری انجام دهد كه دیگران از آن عاجزند. [10] .
[ صفحه 40]
و اوست كسی كه شب به جای پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله خوابید، و جان خود را به خدا فروخت، خوابیدنی كه نشان دهنده ی علو شأن اوست. پس جبرئیل، امین وحی خدا نزد سر آن حضرت، و میكائیل، امین خزائن ارزاق خدا، نزد پای آن حضرت ایستادند، و جبرئیل ندا داد:
بخ! بخ! من مثلك یا ابن أبی طالب! یباهی الله بك الملائكة. [11] .
آفرین! آفرین! كیست مثل تو ای پسر ابی طالب! خداوند متعال به تو بر ملائكه مباهات و افتخار می كند.
و خداوند متعال در شأن آن معامله این آیه را نازل فرمود:
(و من الناس من یشری نفسه ابتغاء مرضاة الله رؤوف بالعباد) [12] .
این شجاعت صغرای حضرت است، اما شجاعت كبری، و غلبه بر نفس و هوا، قلم و بیان از تحریر آن عاجزند.
[1] ينابيع المودة ج 1 ص 451، بحارالأنوار ج 41 ص 65، مناقب آل ابي طالب ج 2 ص 82 و مصادر ديگر.
[2] سوره ي انفال آيه 17.
[3] مجمع الزوائد ج 6 ص 84، المعجم الكبير ج 11 ص 227، تفسير ابن كثير ج 2 ص 307، جامع البيان ج 9 ص 271.
[4] شرح نهج البلاغة لابن أبي الحديد ج 1 ص 29 و ج 2 ص 211 و ج 7 ص 219 و ج 10 ص 182 و ج 11 ص 217 و ج 13 ص 293 و ج 14 ص 251، نظم درر السمطين ص 120، كنز العمال ج 5 ص 723.
[5] رجوع شود به 113.
[6] اشاره به آيه ي (كنتم خير امة أخرجت للناس) سوره ي آل عمران، آيه ي 110.
[7] الثقات لابن حبان ج 2 ص 12، السنن الكبري نسائي ج 5 ص 145، خصائص أميرالمؤمنين عليه السلام ص 116، تاريخ مدينة دمشق ج 42 ص 89 و 90.
[8] سوره ي مائده آيه 54.
[9] شرح نهج البلاغة ابن ابي الحديد ج 5 ص 7 و ج 20 ص 316، و مصادر ديگر عامه.
الخرائج و الجرائح ج 2 ص 542، امالي صدوق: 604، روضة الواعظين ص 127، مناقب آل ابي طالب ج 2 ص 239 و مصادر ديگر خاصه.
[10] التفسير الكبير ج 21، ص 91.
[11] اسد الغابه ج 4 ص 25، ينابيع الموده ج 1 ص 274، شواهد التنزيل ج 1 ص 123، تاريخ يعقوبي ج 2 ص 39 و مصادر ديگر عامه.
[12] سوره ي بقره آيه 207.